وقتی نه گوش می‌دهد، نه می‌گذارد دیگران گوش کنند: چالش دانش‌آموز پرانرژی
یه مشکلی دارم با یکی از بچه‌های کلاس که واقعاً نمی‌دونم چطور باید باهاش برخورد کنم.
این بچه از بقیه‌ی شاگردها بزرگ‌تره، و یه‌جورایی توی کلاس خودش رو بالاتر از بقیه می‌دونه. چند بار هم شده که موقع درس یا بازی، به بقیه گیر داده یا مثلاً لباسشون رو کشیده.
از اول کلاس هم اصلاً همکاری نمی‌کنه. نه جواب می‌ده، نه همراهی داره. وقتی ازش می‌پرسم مثلاً “?What’s your name”، جواب نمی‌ده یا می‌گه نمی‌تونم.
وقتی هم جمله‌هایی مثل “?What can you see in this page” رو می‌گم، فقط با ترجمه متوجه می‌شه.
در کل، کلاس برام خیلی سخت شده چون حتی وقتی برایش ترجمه می‌کنم، باز هم درست گوش نمی‌ده، و بقیه‌ی بچه‌ها هم ازش تقلید می‌کنن.
شما گفته بودید که بچه‌ها زیاد با همدیگه تعامل نداشته باشن یا دخالت نکنن، ولی این دانش‌آموز خاص خیلی اهل دخالته.
مثلاً وسط درس می‌پره، یا وقتی یکی از بچه‌ها داره جواب می‌ده، مزاحمش می‌شه.
من چند بار با آرامش بهش گفتم این کار درست نیست، ولی انگار براش فرقی نداره.
یه بار هم وقتی یکی از بچه‌ها رو “کچولو مچولو” صدا کردم، با لحن تمسخرآمیز گفت: «آره، این آرنجه من کوچیکه!»
خیلی شیطونه، ولی شیطنتش از نوع آزاردهنده‌ست، نه معمولی.
گاهی حتی کارهایی می‌کنه که به بقیه بچه‌ها برمی‌خوره یا ناراحتشون می‌کنه. وقتی ازش می‌پرسم «چرا این کارو کردی؟»، فقط می‌خنده و می‌گه «دوست‌هام خندیدن!»
احساس می‌کنم چون نمی‌تونه درست ارتباط برقرار کنه یا حرف بزنه، این‌جوری خودش رو نشون می‌ده.
ولی واقعاً نمی‌دونم چی‌کار باید بکنم. نمی‌خوام باهاش تند برخورد کنم، اما نمی‌دونم چطور باید کنترلش کنم تا بقیه‌ی بچه‌ها هم اذیت نشن.
الان واقعاً موندم باید چطوری رفتار کنم؛ مثلاً اگه دوباره وسط کلاس شلوغی کرد، باید از کلاس بیرونش کنم یا سعی کنم آرومش کنم؟ چون بعضی وقتا اگه چیزی بهش بگی، ناراحت می‌شه و زود بهش برمی‌خوره.
چیزی که هنوز نمی‌دونم…
راستش تو خیلی از موقعیت‌ها، ما معلم‌ها خوب می‌دونیم چی درسته و چی نه.
می‌دونیم باید بچه‌ها رو ببینیم، بشنویم، باهاشون همدل باشیم.
اما بعضی وقتا، واقعاً نمی‌دونیم بهترین کار چیه…
وقتی بچه‌ای نمی‌تونه حرف بزنه، اما بلده نظم رو بهم بزنه…
وقتی بلد نیست همکاری کنه، اما می‌تونه بقیه رو از همکاری بندازه…
وقتی به جای آموزش گرفتن، داره توجه جمع می‌کنه…
اون‌جاست که بین دو تا مسیر می‌مونیم:
نظم کلاس یا حفظ رابطه؟
کنترل یا همدلی؟
من هنوز جوابی برای این سؤال ندارم. فقط می‌دونم که باید دوباره تلاش کنم، دوباره نگاه کنم، و شاید یه راهی بین این دو پیدا بشه.
راهنمایی شما یا تجربه‌ی یک معلم دیگه، شاید همون چراغ کوچیکی باشه که الان دنبالش می‌گردم…
نکته: برخورد با شاگردان پرانرژی و مزاحم، یکی از واقعی‌ترین چالش‌های مدیریت کلاس کودکان و نوجوانانه. معلم‌ها با صبر، همدلی و طراحی فعالیت مناسب می‌تونن محیطی امن و پرانرژی ایجاد کنن و یادگیری همه‌ی دانش‌آموزان حفظ بشه. یادمون باشه که کنترل کلاس، نظم و همدلی، همگی با هم می‌تونن بهترین تجربه آموزشی رو بسازن.
دیدگاهتان را بنویسید